Μεταβολισμός Οστών – Ασβέστιο – Παραθυρεοειδείς Αδένες

Η ψωρίαση είναι μια κοινή δερματική νόσος, που προσβάλει σημαντικό αριθμό ανθρώπων παγκοσμίως. Για πολλά χρόνια θεωρείτο τελείως αβλαβής, εκτός από την περίπτωση, όπου πρόσβαλε τις αρθρώσεις, και οδηγούσε σε μια φλεγμονώδη νόσο – την ψωριασική αρθρίτιδα. Προσφάτως διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς με ψωρίαση εμφάνιζαν αυξημένο καρδιομεταβολικό κίνδυνο. Κάποιες μελέτες, μάλιστα, υποδείκνυαν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, δυσλιπιδαιμίας (χοληστερίνη), παχυσαρκίας, λιπώδους διήθησης του ήπατος και στεατοηπατήτιδας. Μια πρόσφατη μεγάλη μελέτη σε ασθενείς με ψωρίαση, διαπίστωσε ότι οι ασθενείς αυτοί εμφάνιζαν κίνδυνο αυξημένο, ανάλογο της έντασης της νόσου. Δηλαδή οι ασθενείς με τις βαρύτερες μορφές δερματικής ή συστηματικής ψωρίασης (ψωριασική αρθρίτιδα), είχαν και τη μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν όλες αυτές τις επιπλοκές στο μεταβολισμό, και εν τέλει είχαν και αυξημένο κίνδυνο καρδιακών και εγκεφαλικών αγγειακών επεισοδίων. Αντίθετα θεωρείτο ότι οι ασθενείς με ήπιες μορφές της νόσου, δεν εμφάνιζαν αύξηση στον κίνδυνο αποδιοργάνωσης του μεταβολισμού τους. Η τελευταία μάλιστα έρευνα, έδειξε ότι οι ασθενείς με ψωρίαση ή ψωριασική αρθρίτιδα που εμφανίζουν μεταβολικό σύνδρομο, παθαίνουν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και καρδιαγγειακά επεισόδια, είναι αυτοί που έχουν ένα οικογενειακό ιστορικό καρδιαγγειακών επεισοδίων στην άμεση οικογένεια. Συνεπώς, κάποιοι μηχανισμοί της νόσου αλληλεπιδρούν με το μεταβολισμό και τα αγγεία, ώστε να προάγουν την αθηροσκλήρυνση, και τελικά να προκαλέσουν αγγειακά επεισόδια.

Παράλληλα, μια σειρά μελετών στο παρελθόν, έδειξε ότι η ψωριασική αρθρίτιδα, όπως όλες οι φλεγμονώδεις ρευματοπάθειες σχετίζεται σημαντικά με τον κίνδυνο εμφάνισης οστεοπόρωσης. Η οστεοπόρωση είναι μια ορμονική ασθένεια, που οφείλεται κυρίως στην εξάλειψη των γυναικείων ορμονών – των οιστρογόνων, με την εμμηνόπαυση, ενώ κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι ορμονικές ανωμαλίες του θυρεοειδούς, των παραθυρεοειδών αδένων, των όρχεων (στους άνδρες), των επινεφριδίων, της υπόφυσης, καθώς και η ανεπάρκεια μιας ορμόνης που παράγεται από την έκθεση του δέρματος στον ήλιο, που ονομάζεται βιταμίνη D. Στην ψωριασική αρθρίτιδα, σημαντικό ρόλο για την εκδήλωση οστεοπόρωσης, ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου, παίζει η παρουσία κυτταροκινών, δηλαδή ορμονών της φλεγμονής, που παράγονται στις αρθρώσεις που πάσχουν από το ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτά τα μόρια μετακινούνται στα οστά με το αίμα. Εκεί, καταστρέφουν το οστό, ελαττώνοντας την οστική του πυκνότητα, και οδηγούν μακροχρόνια σε αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων. Τα τελευταία χρόνια μια σειρά από φάρμακα που στοχεύουν στην εξάλειψη της φλεγμονής στην ψωριασική αρθρίτιδα έδωσε σημαντικές λύσεις στα συμπτώματα της νόσου, αλλά δυστυχώς δεν κατάφεραν να ρυθμίσουν το μεταβολισμό των οστών και να αποτρέψουν την οστεοπόρωση.

έλος, μια σειρά από μελέτες διερεύνησε τη σχέση μεταξύ των νοσημάτων του θυρεοειδούς και της ψωριασικής αρθρίτιδας, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ήταν αρνητικό, παρότι οι ανοσολογικοί μηχανισμοί θα μπορούσαν να ταιριάξουν σε σημαντικό βαθμό. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι οι ασθενείς με ψωρίαση ή ψωριασική αρθρίτιδα δεν μπορούν να εμφανίσουν ασθένειες του θυρεοειδούς, αλλά ότι η συχνότητα αυτών των ασθενειών είναι μάλλον αντίστοιχη με αυτή του γενικού πληθυσμού.