Διάφορες μελέτες στο παρελθόν διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος οστεοπόρωσης, άρα και μελλοντικών καταγμάτων σχετίζεται με την παρουσία ιστορικού κατάγματος στο παρελθόν. Αυτό που δεν ήταν σαφές μέχρι πρόσφατα είναι το ποια κατάγματα σχετίζονται περισσότερο με την παρουσία οστεοπόρωσης, και συνεπώς και με τον κίνδυνο για μελλοντικά κατάγματα. Σε αυτή την ερώτηση προσπάθησαν να απαντήσουν με τη συνεργασία τους, δύο ερευνητικές ομάδες από τον Καναδά. Οι ερευνητές αυτοί μελέτησαν σχεδόν 40.000 γυναίκες που είχαν κάνει μέτρηση οστικής πυκνότητας στα Πανεπιστήμια McGill University, του Montréal και University of Manitoba, της Winnipeg.
Μετά από εκτεταμένη μελέτη των δεδομένων, κατέληξαν ότι το ιστορικό κατάγματος του ισχίου αυξάνει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης και οστεοπορωτικού κατάγματος 3.5 φορές. Ο κίνδυνος αυτός αυξάνει 2.2 φορές σε περίπτωση κατάγματος της πυέλου, 2.2 φορές σε περίπτωση σπονδυλικού κατάγματος και 1.8 φορές σε περίπτωση κατάγματος του βραχιονίου οστού. Όταν πραγματοποίησαν μία βαθύτερη, πολυπαραγοντική ανάλυση, και έλεγξαν την επίδραση της ηλικίας και της οστικής πυκνότητας στο ισχίο, διαπίστωσαν ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τα σπονδυλικά κατάγματα, ακολουθούμενα από τα κατάγματα του βραχιονίου οστού, της επιγονατίδας και τελευταίο της πυέλου. Η δική μας ερμηνεία των ευρημάτων αυτών, είναι ότι κάθε ιστορικό κατάγματος που έχει προέλθει από ήπιο τραυματισμό, θα πρέπει να μας προβληματίζει για το μέλλον, μιας και αποτελεί ένδειξη αυξημένου κινδύνου για οστεοπόρωση και οστεοπορωτικά κατάγματα.
Η παραπάνω μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Bone and Mineral Research, που είναι το επίσημο περιοδικό της Αμερικανικής Εταιρίας για την Έρευνα των Οστών και των Μετάλλων (American Society for Bone and Mineral Research).
Για περισσότερες πληροφορίες για το μεταβολισμό των οστών, την οστεοπόρωση και τον κίνδυνο καταγμάτων, επικοινωνείστε με το ιατρείο μας στο τηλέφωνο 2610-222.176 ή στείλτε μας ένα email στο: rodis@paparodis.gr.
