Θυρεοειδής

Όταν κάποια αιτία προκαλεί την αύξηση των ορμονών Τ4 ή/και Τ3 στο αίμα, και κατά συνέπεια σε ελάττωση της συγκέντρωσης της ορμόνης TSH στο αίμα, τότε ονομάζεται υπερθυρεοειδισμός ή θυρεοτοξίκωση. Αυτό έχει ως συνέπεια την εκδήλωση κάποιων ή και όλων των παρακάτω συμπτωμάτων: αίσθημα παλμών ή ταχυπαλμία, αυξημένη εφίδρωση, δυσανεξία στη ζέστη, ακούσια απώλεια βάρους, τριχόπτωση, αραίωση των φρυδιών, διάρροιες, λείο και θερμό δέρμα, αϋπνία, έντονο άγχος, εκνευρισμός, αυξημένη όρεξη για φαγητό, έντονη κόπωση, ελάττωση του μεσοδιαστήματος μεταξύ των καταμήνιων κύκλων στις γυναίκες, πόνος στις αρθρώσεις ή τους μύες και πολλά άλλα.

Οι συχνότερες αιτίες του υπερθυρεοειδισμού είναι οι παρακάτω:

Ι. Νόσος Graves’ (αυτοάνοση νόσος που διεγείρει το θυρεοειδή για να παράγει ορμόνες αυτόνομα).

ΙΙ. Τοξικό αδένωμα (θερμός όζος στο θυρεοειδή που παράγει ορμόνες αυτόνομα).

ΙΙΙ. Τοξική βρογχοκήλη (μη αυτοάνοση μορφή υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς, που μπορεί να συνυπάρχει με θερμούς ή ψυχρούς όζους).

IV. Οξεία θυρεοειδίτιδα (επώδυνη και εμπύρετη φλεγμονή του θυρεοειδούς με απελευθέρωση αποθηκευμένων ορμονών, λόγω καταστροφής του αδένα).

V. Χρόνια θυρεοειδίτιδα (ανώδυνη χρόνια φλεγμονή του θυρεοειδούς με απελευθέρωση αποθηκευμένων ορμονών, λόγω καταστροφής του αδένα).

VI. Υποξεία θυρεοειδίτιδα στην αρχική φάση (ανώδυνη ήπια φλεγμονή του θυρεοειδούς με απελευθέρωση αποθηκευμένων ορμονών, λόγω καταστροφής του αδένα).

Η κλινική εικόνα που παρατηρεί ο ιατρός, καθώς και τα ευρήματα από την εξέταση των ασθενών, αποδεικνύουν την παρουσία του υπερθυρεοειδισμού στην πλειοψηφία των σοβαρών περιπτώσεων της νόσου, όταν δηλαδή τα ορμονικά επίπεδα είναι πολύ υψηλά. Αν κάνουμε εξετάσεις αίματος σε αυτή την περίπτωση, τα Τ4 και Τ3 είναι πολύ αυξημένα, ενώ το TSH είναι κατεσταλμένο (μη μετρήσιμο). Στην πλειοψηφία, όμως, των περιπτώσεων, τα συμπτώματα είναι πιο ήπια και η εξέταση με ελάχιστα ευρήματα. Αν εξετάσουμε τις συγκεντρώσεις των ορμονών στο αίμα σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί και να μη βρούμε παθολογικές τιμές, χωρίς αυτό να αποκλείει τη νόσο. Μια καλή εξέταση για να μας βοηθήσει να διαλευκάνουμε την αιτία του προβλήματος, είναι το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς, μια εξέταση πυρηνικής ιατρικής, που μας δείχνει ότι μόνο την αιτία, αλλά και την ακριβή εντόπιση του προβλήματος στον αδένα.

Όλες οι μορφές του υπερθυρεοειδισμού δέχονται θεραπεία, που μπορεί να περιλαμβάνει τη χρήση φαρμάκων που ελαττώνουν την παραγωγή ορμονών από τον αδένα, τον καυτηριασμό του θυρεοειδούς με ραδιενεργό ιώδιο (Ι-131) ή τη χειρουργική εκτομή τμήματος ή και ολόκληρου του αδένα. Ανάλογα με την αιτία του προβλήματος, μπορεί να υπάρχουν και άλλες επιλογές, που ο ιατρός θα αξιολογήσει και θα μας βοηθήσει να επιλέξουμε με βάση τις ανάγκες και τις προτιμήσεις μας.

Η απάντηση είναι ΝΑΙ! Οι αυξημένες ορμόνες του θυρεοειδούς προκαλούν την επιτάχυνση του ρυθμού της καρδιάς, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμες αρρυθμίες, όπως η κολπική μαρμαρυγή (που είναι η συχνότερη αιτία αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων), αλλά και σε οξεία καρδιακή ανεπάρκεια. Μακροχρόνια ο υπερθυρεοειδισμός προκαλεί σοβαρή απώλεια αλάτων από το σκελετό και οδηγεί σε βαριά οστεοπόρωση, αν μείνει αθεράπευτος.